گوشی موبایل شیائومی مدل Poco M7 4G دو سیم کارت ظرفیت 256 گیگابایت و رم 8 گیگابایت

بررسی POCO M7: آجر ضد بی‌حوصلگی

این روزها حتی با ارزان‌ترین گوشی‌های هوشمند هم می‌توان کارهای زیادی انجام داد. به نظر من این دقیقاً همان نقطه‌ی فروش اصلی POCO M7 جدید است که با یک باتری بزرگ‌تر از همیشه و نمایشگر ۶.۹ اینچی عرضه می‌شود. من این گوشی جدید را یک «آجر ضد بی‌حوصلگی» می‌دانم که از مصرف محتوای سرگرمی، بازی‌های سبک، و انجام کارهای روزمره پشتیبانی می‌کند. هدفش تحت تأثیر قرار دادن نیست، بلکه صرفاً قرار است به شما خدمت کند. از همین ابتدا می‌توانم بگویم بی‌کاربرد نیست، اما وقتی به گوشی‌های میان‌رده‌ی واقعی و حتی برخی قاتلان پرچمدار عادت کرده‌ باشید، قطعاً محدودیت‌هایی در امکانات POCO M7 احساس خواهید کرد.

تجربه‌ی محتوای دیداری-شنیداری ساده

برای اسکرول بی‌‌پایان در شبکه‌های اجتماعی، تماشای مداوم سریال‌ها در اپلیکیشن‌های استریم و کارهای مشابه، POCO M7 بیش از حداقل‌های لازم را ارائه می‌دهد. با این حال، اگرچه روی کاغذ نمایشگر آن ۶.۹ اینچ اعلام شده، نسبت صفحه به بدنه فقط ۸۴.۹٪ است و حاشیه‌های بالایی و پایینی نسبتاً ضخیم‌اند. خوشبختانه پنل دارای وضوح FHD+ و تراکم پیکسلی ۳۷۴ppi است؛ که در این بازه‌ی قیمتی کمیاب است. ویدیوی ۱۰۸۰p در یوتیوب، برای مثال، با جزئیات و وضوح بهتری پخش می‌شود. هرچند نباید انتظار داشته باشید مثل گوشی‌های میان‌رده‌ی پایین‌رده کیفیت بصری بالایی ارائه دهد. در بعضی مواقع، لبه‌های گرافیک ناهموار دیده می‌شود، بنابراین بهتر است در بازی‌ها روی تنظیمات گرافیکی متوسط بمانید. این موضوع علاوه بر محدودیت‌های قدرت پردازشی، به کیفیت تصویر هم مربوط می‌شود. روی کاغذ، نمایشگر نرخ نوسازی ۱۴۴ هرتز دارد، اما با وجود همان محدودیت‌ها، در بیشتر مواقع اصلاً متوجه این ویژگی نخواهید شد. حتی در پخش ویدیوهای ۱۰۸۰p نیز شاهد لگ هستیم. از نظر صدا، بر خلاف انتظارم برای این بازه قیمتی، کیفیت بدی ندارد. صدایی نسبتاً شفاف و کامل نسبت به رقبا ارائه می‌کند و در بازی‌ها، صدا تأثیرگذار است که بخش زیادی از آن به Dolby Atmos برمی‌گردد. حداکثر روشنایی صفحه برای استفاده‌ی بیرون از خانه کافی است و محتوای نمایشگر دیده می‌شود. با این حال، انعکاس زیاد صفحه ممکن است نور خورشید را مستقیماً به چشمتان بتاباند، پس احتیاط کنید.

بازی کردن

POCO M7 مانند بیشتر گوشی‌های امروزی، یک رابط کاربری اختصاصی گیمینگ دارد که می‌توانید از طریق آن برخی تنظیمات را روشن یا خاموش کنید. برای بازی‌های سبک مثل Mobile Legends: Bang Bang یا Honor of Kings مشکلی نخواهید داشت. اما در بازی‌های سنگین‌تر مثل Call of Duty Mobile، عملکرد افت می‌کند. زمانی که با گرافیک بالا و ۶۰fps تست کردم، تعداد افت فریم‌ها بسیار زیاد بود و حتی تغییر جهت دید کاراکتر روان انجام نمی‌شد، که این باعث خطا در تیراندازی هم می‌شد. با این حال در هر جلسه چند بار عنوان MVP گرفتم. همان‌طور که گفتم، تنظیمات گرافیک متوسط کافی است، چون کیفیت نمایشگر هم آن‌قدر بالا نیست که روی گرافیک بالا سرمایه‌گذاری کنید. این‌گونه حداقل نرخ فریم‌های روان‌تری خواهید داشت. برادرم یک بار با این گوشی تلاش کرد Genshin Impact نصب کند؛ نصب شد، اما حجم زیادی از حافظه داخلی را اشغال کرد. به‌طور پیش‌فرض روی گرافیک پایین قرار گرفت و او حتی حاضر نشد بازی را شروع کند. به همین دلیل، پیکربندی ۱۲۸ گیگابایتی برای افرادی که قصد دانلود بازی‌های زیاد دارند، ناکافی است. مدل ۲۵۶ گیگابایتی انتخاب بهتری است.

چندوظیفگی: یک چالش

وقتی شبیه‌سازی یک روز کاری پیک موتوری را انجام دادم (با GPS روشن، Google Maps، Messenger و چند اپ دیگر)، گوشی به‌طور قابل‌توجهی کند شد و حتی داغ کرد. بهتر است روی یک کار یا یک اپلیکیشن در هر زمان تمرکز کنید. حتی پخش ویدیو ۱۰۸۰p هم گاهی باعث لگ یا استاتر می‌شود. در این حالت، ضعف دستگاه کاملاً احساس می‌شود، چون حتی جابه‌جایی بین اپ‌ها، تایپ یا کشیدن یک المان روی صفحه زمان‌بر است. چه برسد به اینکه چت هِد باز داشته باشید یا نوتیفیکیشن‌ها پشت‌سرهم برسند.

عمر باتری طولانی، پشتیبانی از شارژ معکوس

باتری ۷,۰۰۰ میلی‌آمپری نقطه‌ی قوت بزرگی است. می‌توانید تمام روز ویدیو تماشا کنید و هنوز شارژ زیادی باقی داشته باشید. برای موسیقی، پیام‌رسانی، یا تماس هم همین‌طور. پشتیبانی از شارژ معکوس سیمی ۱۸ وات ویژگی جالبی است. اگر این گوشی 5G داشت، می‌توانست هم به‌عنوان هات‌اسپات اینترنت و هم پاوربانک عمل کند، اما متأسفانه این‌طور نیست. حتی سیگنال 4G هم در بعضی نقاط شهر ناپایدار است.

دوربین: یک نقطه‌ی کاملاً منفی

در مورد دوربین باید بگویم عملاً نتوانستم عکس زیادی بگیرم چون برنامه دوربین مرتباً بسته می‌شد. دلیلش را نمی‌دانم، اما این موضوع واقعاً آزاردهنده بود. چندین بار خواستم از صحنه‌ای جالب عکس بگیرم اما دستگاه اجازه نمی‌داد. حتی ارزان‌ترین گوشی‌ها هم باید یک دوربین قابل‌استفاده داشته باشند، اما POCO M7 این‌طور نیست. مشکلات رنگ‌بندی آشکارند. به‌عنوان مثال، رنگ صورتی سالمون زرد شد، هویج‌های نارنجی به قرمز تند تبدیل شدند و بعضی سوژه‌ها بی‌رنگ و رو افتادند. البته جزئیات عکس‌های دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی نسبتاً خوب است، ولی بخش‌هایی از تصویر اغلب محو می‌شود. بیشتر برای ثبت لحظه‌ها و مستندسازی مناسب است تا عکاسی جدی. در شرایط کم‌نور، حالت Night Mode کمکی نمی‌کند؛ خروجی همچنان پر از نویز، دانه‌دانه و کم‌نور است. از سلفی‌ها هم خیلی نگرفتم، ولی همان تعداد اندک قابل قبول بودند.

ظاهر و حس در دست

طراحی POCO M7 «فوتوریستی» معرفی شده است. رنگ مدل بررسی‌شده آبی است، اما بیشتر به خاکستری متمایل است. از نظر طراحی، بیشتر یادآور سبک موندریان است. در کل ساده و تمیز است. پشت دستگاه بسیار لیز است و اگر قاب استفاده کنید، گرفتن آن با یک دست کمی سخت می‌شود، مخصوصاً هنگام خارج کردن از جیب. این گوشی حجیم و قطور است. آن چند میلی‌متر اضافی واقعاً محسوس است. همان‌طور که گفتم، حاشیه‌های ضخیم بالا و پایین تجربه تماشا را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

آیا POCO M7 با بودجه‌ی شما جور درمی‌آید؟

جای تعجب نیست که جواب منفی باشد. برای دستگاهی که به نوعی برای افراد همیشه آنلاین بازاریابی شده، این اولین گوشی ارزان‌قیمتی نیست که به ذهنتان می‌رسد. گزینه‌های زیادی در بازار وجود دارد که عملکرد، تجربه کاربری و دوربین بهتری ارائه می‌دهند. با اندکی هزینه بیشتر، انتخاب‌های بسیار بهتری پیش رویتان خواهد بود.

مشخصات POCO M7

• پردازنده: Snapdragon 685، چهار هسته ۲.۸ گیگاهرتز + چهار هسته ۱.۹ گیگاهرتز
• سیستم‌عامل: Xiaomi HyperOS 2 (اندروید ۱۵)
• رم: تا ۸ گیگابایت پایه + پشتیبانی از افزایش رم
• حافظه داخلی: تا ۲۵۶ گیگابایت
• نمایشگر: ۶.۹ اینچ، IPS LCD، وضوح FHD+، نرخ نوسازی ۱۴۴ هرتز، حداکثر روشنایی ۸۵۰ نیت
• باتری: ۷,۰۰۰ میلی‌آمپر
• شارژ: سیمی ۳۳ وات، شارژ معکوس سیمی ۱۸ وات
• مقاومت: استاندارد IP64 (مقاوم در برابر گرد و غبار و پاشیده شدن آب)